Wonderdokters, Wonderpatienten of wonderletsels?
Alberto Contador breekt zijn been op 14 juli, heeft na een poging in de tour op moeten geven en is nu de leider in de Vuelta… Een wonder?
Hoezo wonderen? Wat is er nu precies aan de hand dat dit “zo maar” kan?
Eerst was er de vraag of er geopereerd moest worden. Door de artsen van Real Madrid werd geadviseerd dat niet te doen. Er waren wel wonden die moesten genezen. Op 16 juli geeft hij aan nog thuis te zitten met zijn been omhoog. Maar op 20 juli, na één week, zit hij alweer, zij het met pijn, op de fiets. Op 23 juli geeft hij aan niet te kunnen starten in de Vuelta. Op 5 augustus staat hij op de voorlopige startlijst. Op 7 augustus wordt bekend gemaakt dat hij nog niet genoeg traint en dus niet mee kan doen, maar op 23 augustus komt het bericht dat hij goed vooruit is gegaan en wel zal starten. En nu weer aan de top!
De blogs schrijven over fake blessures of wondermiddelen, maar is dat wel zo? Als iemand op zijn been kan staan, en het been er niet los onder hangt, is een teken dat de breuk “stabiel” was, dus dat de botdelen niet bewogen ten opzichte van elkaar. Een operatie was dus niet nodig. Dat betekent bij “gewone” mensen een periode van 6 weken waarin het bot kan genezen, en hoeft daar geen gips om, of een pen in. Alleen zo bewegen dat de barst in het been niet door een domme actie toch geheel doorbreekt. Dus voorzichtig op de fietsergometer, allerlei andere trainingen doen is dan snel mogelijk.
6 weken genezingstijd? Van 14 juli tot 23 augustus is 6 weken! Dus het bot heeft de noodzakelijke helingsperiode gehad. Daar is geen kunst- of vliegwerk aan te pas gekomen.
Is het bijzonder dat Contador nu weer aan de top staat?
Misschien ook minder opmerkelijk dan je in eerste instantie denkt. Na een winterperiode van duurtraining en opbouw start bij de klassiekers de “ratrace” van de ene maximale inspanning naar de andere. Het is bijna onmenselijk om, zoals Contador, zowel de Giro, de Tour als de Vuelta te rijden en dan ook nog wat wedstrijden of criteria tussendoor. Je moet van zeer goede huize komen om dat te kunnen, zeker zonder de verboden middelen uit het recente verleden.
Dus: misschien was deze breuk wel een geschenk voor Contador om in de Vuelta en de latere wereldkampioenschappen te kunnen excelleren. Hij heeft de afgelopen 6 weken de gelegenheid gehad te “recupereren”: geen korte maximale inspanningen, maar terug op duurwerk, gebruik maken van andere trainingstechnieken en hij is waarschijnlijk met een persoonlijk schema hard aan het trainen geweest; spiertraining, zwemtraining en beweging van de benen zonder te belasten. Hij heeft juist zijn reserves weer kunnen opbouwen. Ja, en natuurlijk deed het fietsen 2 weken na het letsel pijn… want de breuk was nog niet helemaal vast. Maar nu wel, zijn conditie heeft er niet onder geleden en zijn vorm is geweldig.
Er wordt wel gezegd dat een wielrenner, die in de vroege klassiekers helemaal voor in het veld ligt, het beste een fors letsel oploopt voor het begin van het grote seizoen: dan kan hij na een relatieve rustperiode weer versterkt de tweede helft in!
Wat leert ons dit?
Sportmensen zijn ook gewone mensen: hun blessures genezen even snel als de onze. Trainen met een blessure is heel goed mogelijk, als je soort training, soort belasting en soort beweging maar individueel aanpast. En een periode van relatieve rust midden in een seizoen kan leiden tot betere resultaten aan het einde! Een verstandige medische staf die het mes in zijn zak hield! Goede trainers die een individueel “maatpak schema” voor Contador bedachten!
Orthopedisch chirurg & Hoogleraar Klinische Sportgeneeskunde
